Het Europees Hof van Justitie heeft op afgelopen 3 december een nieuwe uitspraak gedaan in navolging van de “rechtspraak Uber” of, meer bepaald, over de toepassing van de bescherming in verband met de diensten van de informatiemaatschappij.

Dit arrest is bijzonder interessant omdat het de grens aflijnt tussen de diensten van de informatiemaatschappij enerzijds en vervoersdiensten anderzijds.

We herinneren ons de verontwaardiging van de taximaatschappijen ten opzichte van Uber, omdat deze meende niet gebonden te zijn door de verplichtingen die gelden voor vervoersdiensten.

Een geschiedenis van gelijkheid

Om de discussie te begrijpen, is het noodzakelijk zowel de verschillen tussen de twee soorten diensten als de voordelen die daaruit voortvloeien, samen te vatten.

Enerzijds zijn er de vervoersdiensten, waaronder de taxi's, die specifiek onder het nationale recht vallen en nog steeds onderworpen zijn aan een voorafgaande vergunningsplicht om het beroep uit te oefenen.

Anderzijds zijn er de diensten van de informatiemaatschappij. Deze kunnen worden gedefinieerd als "elke dienst die gewoonlijks tegen vergoeding wordt verricht, op afstand, elektronisch en op individueel verzoek van een dienstontvanger." Hiervan is Uber een typisch voorbeeld!

Echter, aan deze laatstgenoemde zou geen vergunningsplicht opgelegd mogen worden op grond van Richtlijn 2006/123, behalve onder bepaalde specifieke voorwaarden (waar we niet op ingaan).

Met andere woorden, de taxi moet stappen ondernemen voor de toestemming om te "mogen" werken, terwijl Uber zich kan beroepen op het verlenen van een dienst van de informatiemaatschappij om een verplichting aan voorafgaande toestemming te betwisten.

De zoektocht naar een middenweg

Het Europees Hof van Justitie probeert al enkele jaren een onderscheid te maken tussen "de werkelijke diensten van de informatiemaatschappij" en de diensten die zich op deze regulering pogen te beroepen maar die eerder betrekking hebben op een ander domein.

Dit leidde tot de Uber-uitspraak van 2017, die de diensten van Uber beschouwde als transportdiensten.

Deze beslissing werd onder meer ingegeven door de betrokkenheid van Uber bij zowel de aanwerving als de prijsstelling van het aangeboden transport.

In deze andere zaak die afgelopen maand december werd berecht, paste het Hof inderdaad de principes toe eerder vastgesteld in het “arrest Uber”.

Hier ging het echter over een smartphoneapplicatie die voorstelde om klanten en taxichauffeurs direct met elkaar in contact te brengen.

De gelijkenissen met Uber eindigen dan ook daar.

De desbetreffende applicatie had immers geen invloed op de keuze van de taxi in kwestie, noch op de prijs van de rit.

Deze subtiele, maar feitelijk belangrijke verschillen maakten het onderscheid aangezien het Hof oordeelde dat de applicatie in kwestie, in tegenstelling tot Uber, inderdaad deel uitmaakte van de diensten van de informatiemaatschappij.

Hoe zit het met de burger in dit alles?

Je zou kunnen denken dat dit soort beslissingen geen invloed hebben op u als burger.

Dit is echter niet het geval.

De gevolgen van deze verschillen (die slechts gedeeltelijk worden aangekaart) hebben betrekking op de verplichtingen waaraan dienstverleners zijn onderworpen.

Als de wetgever een regelgeving belangrijk acht voor de openbare veiligheid of de volksgezondheid, dan is het voor de consument belangrijk dat deze door alle belanghebbenden in de sector worden gerespecteerd.

"Gemengde diensten" van dit type zijn steeds vaker aanwezig en het is uitermate belangrijk dat we, door middel van dergelijke jurisprudentie, een juridisch vacuüm vermijden dat schadelijk zou kunnen zijn voor de belangen van de consument.

Voor meer informatie, kunt u zeker opnemen met het advocatenkantoor Sub Rosa Legal via de telefoon op het nummer 02/538.32.50 of per e-mail of direct een afspraak maken.

Julien de Cartier d'Yves
Advocaat Sub Rosa Legal